Markeerpuntje

Wie onderweg is maakt als vanzelf een ordening:
“Als ik dáár ben ga ik even rusten, dat is een mooi uitzichtpunt,
hier kan ik misschien overnachten, op dit kruispunt moet ik gaan kiezen…”

Zonder dergelijke markeerpunten op je levenspad raak je je houvast kwijt,
dobber je doelloos op de levenszee, sufgewiegd verlies je dan jezelf.
Nooit stilstaan en rondkijken kan daardoor leiden
tot voortdurende ondergrondse angst.

Mooi dat het dag- en nachtritme en de wisseling van de seizoenen
al gelegenheid geven tot markeren, mijmeren en vieren:
“Daar kom ik vandaan, hier sta ik nu, daar ga ik naar toe.”
Daarom is een terugkerend klein ritueel (bij opstaan of naar bed gaan)
en ook af en toe het vieren van een echt feest zo enorm versterkend.

Nu is het best moeilijk om iets werkelijk te vieren;
er is meer voor nodig dan taart, bloemen en kado’s.
Samen iets doen, iets vertellen over jouw levensweg,
elkaar oprecht bevragen… zoek naar nieuwe vormen!

40) 30-9-2012