Rupspuntje

Ineens kan de tijd rijp zijn.

Dat alles stil valt, dat er niets meer bij kan,
dat je naar binnen keert, dat het vanaf nu gaat om wachten.

De rups stopt met zoeken, eten en groeien,
wetend dat zijn punt is bereikt.
Verstilt en verstart dan tot een onooglijk, stoffig,
schijnbaar levenloos, machteloos propje;
verstopt in een dichtgevouwen blaadje
of een ander hoekje waar niemand komt.
Daarbinnen ontwikkelt zich een groot wonder.

De rups heeft geen weet van de vlinder die hij worden kan;
wij mensen mogen vertrouwen dat er altijd vleugels kunnen groeien
uit doorleefde en uitgehouden stilte.
Ook al kost het soms wel maanden of zelfs jaren wachten.

64) 6-9-2013