Stiltepuntje

Wonderlijke dagen zo na de Kerst; tijd die uitnodigt om stil te staan
bij wat er was, waar je nu staat en wat zich – misschien – nieuw aandient.

Om een nieuw idee of inval op te vangen heb je een schaal nodig,
een ruimte in jezelf, waaruit je eerst maar eens alle ruis-van-buiten weert.
Vervolgens heb je alles wat al richting en vorm heeft, vastgepakt,
bekeken, benoemd en naast je neer gelegd: ‘zo was het, de afgelopen tijd’.
Wat er dan nog in je leeft, als aftreksel van je leven tot nu toe,
is een ongericht mengsel van gevoelens, verlangens en vage ideeën.
Lukt het om deze ‘chaos’ even met rust te laten en te kijken wat zich aandient?
Wat komt bovendrijven, wat zinkt naar de bodem, welk ‘kruid’ valt erin?
Het wezenlijke begint soms met een zacht gefluister, een onzichtbaar snufje…

Ik gun jou (en je kinderen!) in het komend jaar veel stiltepuntjes:
via verveling, dagdromen, mijmeren, bidden, adem, mediteren of hoe dan ook.
De wereld heeft ze nodig!

49) 30-12-2012